Балдангийнх одоо төв газар гурван өрөө байртай под хийсэн айл. Сургуулиа төгсөөд овоо томхон хувийн компанид орж чадсан тэрээр гурван жилийн дараа гэхэд байр машинтай болж, өнөө маргаашийн амьдрал гэхээсээ алс хэтийн бодлого, албан тушаалд санаархаж явах боломжтой болж авсан. Гэхдээ тэр хэтэрхий өндөр шаардлагатай, өөнтөгч зан араншинтай тул энэ хангалуун амьдралаа хуваалцах эхнэр олж чадаагүй л яваа. Нас гуч нэлээд гарч, хорвоогийн жаргал цэнгэлийг үзэж дуусаад уйдаж эхлэв үү гэлтэй сонирхлыг нь татах зүйл ховор болоод байгаа нэгэн билээ. Ийм нэгэн жирийн л өдөр хоногуудын дараа түүнд гайхамшигтай хэрнээ эгзэгтэй учрал тохиосон юм. Юу гэвэл тэднийд цэцэг цэврүү шиг өсвөр насны охин амьдрах болсон ажээ.
Нутгаа орхиод гарахад нь түүний ээж дагавар охинтой малчин эртэй дэр нийлүүлсэн билээ. Тэр үед тавхан сартай жаахан охиноо тэвэрч үлдсэн эрд очсонд нь Балдан ээждээ баахан дургүйлхэж, сэмхэн хот руу дайжсан сан. Харин өнөөдөр тэр нярай үлдсэн охин нас бие гүйцэж, их сургуульд суралцахаар ахындаа ирсэн нь энэ юм. Ээжийнхээ, бас хэзээ ч хүлээн зөвшөөрөөгүй хойт эцгийнхээ мэндийг асууж түүнийг гэртээ байхыг зөвшөөрлөө. Энэ нь нэг талаараа хоол унд хийж, гэр цэвэрлэн хувцас угаах найдвартай хүнтэй болох, нөгөө талдаа арай хатуу зан гаргасан муу ээжтэйгээ ойртох шалтгаан болж байв.
Дүү охиных нь нэр Маралмаа. Хөдөө өссөн гэхээргүй цэвэрхэн цагаан царайтай, жаахан махлаг ч гоолиг биетэй, ногоон дарь эхийнх шиг чанга бумбагар хөхтэй, ерөнхийдөө гижиг хүргэм сайхан охин. Гэртээ амрах үедээ Балдан Маралмааг хааяа нэг “өөр нүдээр” харах дуртай. Энэ жоготой харцыг нь Маралмаа мэдэрсэн бололтой нүүр нь улаа бутран, харц нь доошлон сандрах нь бүр ч өхөөрдмөөр. Гэвч ах дүүгийн холбоотой болохоор энэ бодлоо хурдан гэгч нь толгойноосоо авч хаядаг байв. Гурван сарын дараа ах дүү хоёрын харьцаа элгэмсүү болж, хааяа хамт гадуур хооллон, тоглож наадах цаг ч гаргадаг болов. Маралмаа том хэрнээ жартгардуу нүдээ цавчилж, “Баагий ах дандаа хүн цаашлуулдаг шүү” гэж эрхлэхэд нь Балдангийн дотор гал дүрсхийлгэдэг байв.
Балдан ээлжийн амралтаа авлаа. Маралмаагийн ч амралт дөхөж, хоёулаа нутагтаа очиж аав ээжээ баярлуулахаар төлөвлөлөө. Зуны халуун өдрүүдэд хотын төвийн байранд бүгчим гэдэг нь жигтэйхэн. Хөдөөний сэрүүн агаарт өссөн болоод Маралмаа байнга л хүйтэн шүршүүрт орж сэрүүцдэг байв. Нэгэн удаа Маралмааг шүршүүрт орсон хойно утас нь дуугарч, ангийнх нь охин яаралтай хэргээр яриулж өгөхийг гуйлаа. Угаалгын өрөөний хаалгыг цохиод учрыг хэлбэл түгжээ нь торхийн Маралмаа эхээс төрсөн чигээрээ утсаа авахаар сарвайн зогсох нь тэр. Балдангийн дотор дахин тачаалын гал дүрсхийж, багахан барьц алдав. Харин Маралмаа тоосон шинжгүй утсаар ярин, аальгүйтэн инээж, үсээ шидлэн ер бишийн уран тансаг байдал үзүүлэн зогсоно. Яриад дуусахад нь Балдан өөрийн эрхгүй түүнд ойртон “за яасан ангийнхан чинь цуглах нь уу” гэж асуусан хэрнээ “чи миний сэрлийг маш их хөдөлгөж байна, хоёулаа секс хийе” гэж хэлсэн мэт мансуурсан харцаар ширтэж, амьсгалаа охинд ойртуулав. Маралмаа ч энэ харцыг шууд тусган, нүдэнд нь оч гялсхийж “тийм” гэж хэлсэн нь чухам алинд нь хариулсан нь тодорхойгүй байдалд оруулав. Тэгснээ “би хувцаслах хэрэгтэй байна” гэж хэлээд нүцгэн чигээрээ хажуугаар нь гулган гарч, жижиг өрөөндөө орлоо. Балдан араас нь “гадаа сэрүүсч магадгүй, битгий их нимгэлээрэй” гэсээр сурсан зангаараа хувцаслахад нь зөвлөхөөр орлоо. Ахаасаа юу өмсөхөө дандаа асуудаг ч энэ удаа дотуур хувцасгүй байгаагаараа онцлог. Балдан түүний сайхан биеийг хараад өөрийгөө захирч чадалгүй тэврэн авлаа. Охины бие бага зэрэг чичирч байв. Гэхдээ толгойгоо өндийлгөн, гэнэн гэмээр харцаар өөдөөс нь цоо ширтэж “таны мэдэлд байна” гэх шиг гараа унжуулан зогсоно. Балдан зөөлөн гэгч нь уруулд нь хүрч, аажмаар үнсэж эхлэхэд харин Маралмаа өөдөөс нь сорон сурмаг гэмээр харилцан үнсэлцлээ. Сексийн тал дээр түүний ганц үзсэн, сурсан зүйл нь энэ үнсэлт билээ. Гэтэл энэ үнсэлт Балданг шийдвэр гаргахад нь шууд түлхэх нь тэр. Тэрээр дүүгээ өргөн унтлагын өрөөндөө орж, орон дээрээ хэвтүүлэв. “Би чамайг маш их хүсч байна, чи миний сэрлийг ямар их хөдөлгөж байна гээч, чи яагаад ийм сайхан төрөө вэ” гэх мэтээр Балдан зогсоо зайгүй үглэн, ягаахан товч нь сэрийсэн бумбагар хөхийг нь үнсэж, хүчтэй хөхөхөөс ч хайрлах мэт энхрийлэн байв. Тэр яг л чангахан базвал хага үсрэх нимгэн шилэн баримал барьсан мэт хандаж байв. Маралмаа нүдээ анин аймаар ч юм шиг, сайхан ч юм шиг энэ мэдрэмжийг ойлгохыг хичээнэ. “Баагий ах надад хэзээ ч муу юм хийхгүй хүн. Тийм болохоор надад зөөлөн хандаж л таараа. Би түүнийг гомдоож болохгүй” гэсэн бодол балчир ухаанд нь төрж, тэрээр ямар ч эсэргүүцэлгүй хэвтэнэ. Бас үнсэх, үглэх тоолонд нь халуу шатан ямар нэгэн юм биеэр нь эргэлдэх цусны урсгалтай хамт гүйж, тааламжтай ч юм шиг амьсгааг нь дээрдүүлэн байгааг мэдэрч байв. Ах нь хүзүүг нь долоож, чихний омгийг нь хөхөж, хацар, нүд гээд юу ч үлдээхгүй үнсэнэ. Тэгснээ “Маралаа ахаасаа айж байна уу, хэрэв чамайг зөвшөөрөхгүй гэвэл би үүнийг хийхгүй ээ” гэж хэлээд нүд рүү нь талимаарсан харцаар цоо ширтэв. Маралмаа энэ харцанд ховсдуулсан мэт юу ч хэлэлгүй сурсан эрдэм болох үнсэлтээ бэлэглэлээ. Өөдөөс нь эсэргүүцэхийн оронд үнсэж байгаа энэ залуухан сайхан бие сэтгэл өөрт нь бүрэн эзэмдүүлэхэд бэлэн байгааг ойлгосон Балдан яаран хамаг хувцсаа тайчлаа. Түүний эрхтэн нь гантайн босч, халуу шатан чивчирчээ. Охин эр хүний эрхтэнг анх удаагаа ийм ойроос, “амьдаар” нь харж байгаа тул жартгардуу нүдээ онийлгон “ийм зүйл таашаал өгдөг байх нь ээ” гэсэн бодол толгойд нь орж ирэхэд айдас ор мөргүй алга болж, биеэр нь дахин хүчтэй гүйдэл жирэлзээд авав. Түүний нүдэнд тачаалын гал манас хийхийг Балдан ажиглахгүй өнгөрнө гэж юу байхав. Тиймээс улам зориглон охины чилгэр чанга биеийг илбэн таалж, хаа дуртай газраа үнсэн ноолсоор хөлийг нь хоёр талаараа алцайлган гаргаж, эрхтнээ үртээний амсарт тулгалаа. Амсар нь аль хэдийн норж, гөлтгөнөсөн шингэн эрхтнийх нь толгойг цочоов. Маралмаа нүдээ тас аньж, хөмсгөө зангидан уруулаа хазжээ. Энэ байдал түүнийг бэлэн болсныг илтгэх шиг санагдав. Балдан гараараа эрхтнээ барьж, хоёр тийш нь хөдөлгөн, ялгарсан шингэнээр нь их бага уруулыг нь норголоо. Маралмаа амьсгал дундаа дуу алдан гиншиж, өөдөөс нь займчин хөдөлж байв. Дэргэдэх ганц түшиг болсон хайртай ахтайгаа үүлэн дунд хөвж яваа мэт таатай сэтгэгдэл төрж байв. Энэ мэдрэмж түүнд таалагдаж, хөлс нь чийхран ер бишийн өвөрмөц үнэр бүх биед нь шингэж байгаа мэт хурц санагдана. Гэтэл гэнэтхэн биеийг нь хоёр хуваах шиг шахируулан өвтгөж, хорвоогийн хамгийн хатуу зүйл хөлний хоорондуур нь зүсэн ороод ирэв. Саяхан мансууран байсан бүх мэдрэмж нь замхран алга болж, ёолон ориллоо. Найз охидынх нь ярьдаг “аймшгийн өвдөлт” нь энэ байж. Анх хараад сэрэл төрүүлж байсан эр хүний эрхтэн одоо түүнийг тамлагч болсон мэт санагдав. “Өвдөөд байна, болъё оо Баагий ах аа“ гэж дээрээ хэвтэх залууг хүчлэн түлхлээ. Балдан хөвчирсөн эрхтнийхээ толгойг ялимгүй далд оруулан хөдлөлгүйгээр охиныг тайвшруулан үнсэнэ. “Чи минь ямар нандин юм бэ, би энэ мөчийг хэзээ ч мартахгүй. Одоо өвдөхгүй ээ. Намайг мэдэр, түрүүнийх шигээ биеэ сул тавь” гэж хайрлан энхрийлэн хэлэх нь Маралмаад зориг оруулах шиг боллоо. Тэрээр толгой дохин нүдээ аньсан нь “одоо үргэлжлүүл дээ” гэх шиг. Бараг ухаан баларттал нь эрхтнийх нь цусыг боон хавчих үтрээнд цааш нааш хөдлөнө гэдэг эд эс бүхнээрээ эмэгтэй хүнийг мэдрэх тийм их жаргал ажээ. Хүчтэй хөдлөхөөс хайрлан зөөлөн зөөлөн гулгуулсаар Балдан тавих дөхсөнөө мэдэв. “Ах нь гадна нь тавьчихъя” гэж хэлж дуусаагүй байтал эхний дусал гүрэлзэн гарах тэр мөчид яаран сугаллаа. Үрийн шингэнээ үе үе таслан цацаж, тэр тоолонд мансууран тавирах Балдангийн царай охины танил биш төрх байв…
Энэ бүхэн арав гаруйхан минутад болж өнгөрчээ. Хоёул, ягаахан цусны толбо, цэхэр өнгийн шингэн холилдсон цагаан даавууг харахад хорвоо зөвхөн энэ хоёр өнгөнөөс бүрдсэн мэт өөр юу ч бодогдохгүй байлаа. Аав ээж, ах дүү, амраг…бүү мэд, толгойд нь юу ч орж ирэхгүй байв…